منومر وینیل کلراید (VCM) در در دمای اتاق و فشار اتمسفری حالت گازی دارد و می تواند به سه روش پلیمریزاسیون سوسپانسیونی، امولسیونی و تودهای به پی وی سی تبدیل شود. در هر سه روش پلیمریزاسیون با یک رادیکال آزاد که از تجزیهی حرارتی آغازگرهایی مانند پراکسیدها یا پرسولفاتها به دست آمده، شروع میشود. مخلوط واکنش در محدودهی دمایی 40 تا 70 درجه سانتی گراد قرار میگیرد و پلیمریزاسیون انجام میشود. سرعت پلیمریزاسیون، وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی پلیمر به دمای واکنش و غلظت و نوع شروع کنندگی بستگی دارد.
پلیمریزاسیون سوسپانسیونی پی وی سی بیش از دو روش دیگر کاربرد دارد تا جاییکه حدود 90 درصد رزین پی وی سی تولیدی از این روش به دست میآید. در این روش قطرات مونومر به کمک عوامل سطح فعال در آب معلق شده و پلیمریزاسیون مونومر درون قطرات انجام میشود. فرآیند پلیمریزاسیون سوسپانسیونی به صورت ناپیوسته در یک راکتور انجام میشود. همانگونه که ذکر شد، واکنش در ذرات منومری معلق در آب انجام شده و با پیشرفت واکنش و تشکیل پلیمر، ذرات هم بزرگتر میشوند. زیرا در اثر برخورد ذرات مونومر با یکدیگر، تعدادی خوشه تشکیل می شود. پس از خاتمه واکنش، دوغاب به دست آمده سانتریفیوژ میگردد و پلیمر تولیدی خشک میشود. و در نهایت پلیمر خشک دانه بندی میشود.
روش کار در پلیمریزاسیون امولسیونی بسیار شبیه به پلیمریزاسیون سوسپانسیونی است ( البته در ترتیب ورود مواد به راکتور با یکدیگر تفاوتهایی دارند) اما اندازه ذرات و محل شروع واکنش این دو متفاوت است. در روش سوسپانسیونی ذرات به دست آمده بزرگتر از میکرون و در روش امولسیونی کوچکتر از میکرون میباشد.
پلیمریزاسیون تودهای پی وی سی به دنبال پلیمریزاسیون سوسپانسیونی و برای کاهش هزینه تولید مورد استفاده قرار گرفت. در پلیمریزاسیون سوسپانسیونی، پلیمر به دست آمده باید در چند مرحله از آب جدا و خشک شود که این مراحل هزینه زیادی را در بر میگرفت اما با تلاشهای انجام شده موفق شدند آب را از سیستم حذف کرده و پی وی سی را از روش تودهای به دست آورند. پی وی سی در پلیمریزاسیون تودهای در مونومر آن نامحلول بوده و فقط از آن متورم میشود. از این رو با تولید پلیمر، سیستم به دو فاز مونومر خالص و فاز پلیمر متورم از مونومر تبدیل میشود. واکنش پلیمریزاسیون در هر دو فاز ادامه پیدا میکند. میزان تولید محصول در شرایط مشابه، در پلیمریزاسیون تودهای بیشتر از سوسپانسیونی است، در ضمن در پلیمریزاسیون تودهای ذرات به دست آمده درشت تر بوده و فرآیند پذیری ضعیف تری دارند.